مدرسه علمیه فاطمه الزهراء(س) تهران

پدرش می گوید:

در طول مدتی که در محله خودمان زندگی می کردیم، علی آقا برای همه شناخته شده بود، خصوصا به لحاظ ادب و تواضعی که نسبت به من و مادرش داشت. از سرکار که به منزل می آمدم، معمولا علی توی کوچه با همسن و سالهایش، مشغول بازی بودند. تا چشمش به من می افتاد، بازی را رها می کرد و می دوید به طرف من.

خیلی مؤدب سلام می داد و می رفت به طرف منزل تا آمدن من را اطلاع بدهد. این کار علی، معمولا هر روز با آمدن من تکرارمی شد، فرقی هم نمی کرد کجای بازی باشد. بچه های همسن و سالش حسابی تحت تاثیر این حرکت علی بودند.

قربانگاه عشق، ص164