مدرسه علمیه فاطمه الزهراء(س) تهران

روزى اميرالمؤمنين علىّ علیه السلام از منزل خارج شد؛ و در بين راه به سلمان فارسى برخورد نمود،
به او خطاب نمود و اظهار داشت : اى سلمان! در چه وضعيّتى به سر مى برى ؟
سلمان فارسى در جواب چنين پاسخ داد: در غم چهار موضوع به سر مى برم ؛ حضرت فرمود: آن چهار موضوع اندوهناك چيست ؟
سلمان گفت : اوّل همسر و عائله ام، كه از من طعام و ديگر مايحتاج زندگى را مى خواهد.
دوّم پروردگار متعال، كه بايد مطيع و فرمان بر او باشم .
سوّم شيطان رجيم كه هر لحظه سعى دارد مرا از مسير حقّ، منحرف و دچار معصيت كند.
چهارم عزرائيل و ملك الموت، كه در انتظار گرفتن جان من است.
امام على علیه السلام فرمود: اى سلمان ! تو را بشارت دهم به مقامات عالى و فضائل والائى كه در بهشت خواهى داشت؛ چه اين كه من نيز روزى به ملاقات حضرت رسول رفتم، آن حضرت به من فرمود: يا علىّ! در چه وضعيّتى هستى ؟
گفتم: در وضعيّت سختى به سر مى برم؛ و براى همسر و دو فرزندم حسن و حسين ناراحت هستم؛ چرا كه غير از آب آشاميدنى چيز ديگرى در منزل نداريم .
حضرت فرمود: يا علىّ! غم و ناراحتى مرد در جهت رفع مشكلات خانواده، سبب نجات او از آتش ‍ دوزخ مى باشد و نيز هر لحظه به ياد مرگ بودن، كفّاره گناهان خواهد بود.
و در ادامه فرمود: يا علىّ! رزق و روزى و نياز بندگان، را خداوند متعال برآورده مى نمايد، و غم و اندوه در اين جهت سود و زيانى ندارد مگر ثواب و پاداش در پيشگاه خداوند مهربان