مدرسه علمیه فاطمه الزهراء(س) تهران

کلاس چهارم بود که اسمش رو تو کلاس قرآن نوشتم. یه روز وقتی رفتم از کلاس بیارمش، معلمش جلوم رو گرفت و پرسید:

«تو خونه با فهیمه قرآن کار می کنید؟»

گفتم نه، چطور؟

گفت:«آخه خودش قرآن رو بلده، بیشتر سوره ها رو تو کلاس می خونه و من و بچه ها گوش می دیم. طوری مسلطه که غلط های بچه ها رو زودتر از من می فهمه».

با تعجب به فهیمه نگاه کردم. سرش رو انداخته بود پایین و چادرشو گرفته بود زیر چونه اش. بهش گفتم:

«قرآن رو از کجا بلدی؟»

گفت:«قبل از کلاس یه بار می خونم و یاد می گیرم».

تو مسجد بعد از نماز به همه می گفت: هر کی دوست داره بمونه تا از همدیگه قرآن یاد بگیریم.

نمی گفت «یادتون بدم» تا به کسی بر نخوره.

برگرفته از: پرنده ای در عرش، ص 24