مدرسه علمیه فاطمه الزهراء(س) تهران

بسم الله الرحمن الرحیم

“هرکس عظمت و حرمت های الهی را حفظ کند و عظیم شمارد این عمل فانی او باقی و ضبط می شود.”

عظیم شمردن در مقابل حقیر دانستن به معنای ارزشمندی است، این دو کلمه را در زندگی گاهی صادقانه و گاهی منافقانه به کار می بریم.

گرامی داشت عظمت انسان کاملی مثل اباعبدالله(ع) این است که با ادب عزاداری کنیم که در این صورت است خانم فاطمه زهرا(س) به اشک بر اباعبدالله اجر میدهد.

ادب آن است که آنچه نزد خداوند عظیم است را بزرگ بدانیم و آنچه نزد خدا حقیر است را کوچک شماریم؛

مثلا نماز اول وقت و نماز جماعت که از امور عظیمه اند باید چنان که شایسته است آن را بزرگ داشت، بی تفاوتی نسبت به اذان موذن از بی ادبی هایی است که ذاتا با ذی طلبگی جمع نمی شود.

یا از اموری که نزد خدا حقیر است مانند دنیا آیا واقعا در نزد ما هم حقیر است؟

این جابجایی های منافقانه موجب می شود خالی از ادب الهی باشیم.

تمرین کنیم؛

چیزهایی که حقیقتا عظیم نیست ولی ما عظیم می شماریمشان را بنویسیم و در صدد اصلاحشان برآییم چراکه اگر خودمان درست نکنیم درستمان می کنند…

انواع ادب را در رفتار حضرت موسی براساس قرآن بررسی می کنیم:

1-ادب با ولی خدا: در جریان حرکت حضرت موسی(ع) با حضرت خضر(ع) آمده است که وقتی ایشان با حضرت خضر همراه شد با وجود اینکه خودشان پیامبر بودند از ایشان اجازه همراهی خواستن که آیا اجازه می دهی از تو تبعیت کنم؟ این ادب موسی است که گفتند: آیا من دنباله رو شما باشم؟ و همچنین عرضه داشت: از آنچه که خدا به شما یاد داده هر آنچه مرا تعلیم کنی رشد است.

واژه به واژه قرآن برای ما تعلیم و به نوعی الگوست:

ما هم عرض میکنیم یا اباعبدالله! آمده ایم ما را ادب کنی…

2-ادب با مردم: جای دیگری از قرآن آمده وقتی حضرت موسی به دختران شعیب (ع) کنار چاه آب رسید به مختصر کفایت کرد، این ادب صحبت با نامحرم است.

(با همه تواضع کنید حتی اگر دیگران فکر کنند شما احمقید ولی این نشانه رشد شماست.)

3- اما در آخر ادب مع الله است:وقتی حضرت موسی در جایگاهی قرار گرفت که نیازمند توجه الهی بود عرضه داشت: هر چه برمن نازل کنی خیر است، نگفت گرسنه ام و …

وقتی که از امر واضح و روشن ولی امر تعبیرها و برداشت های مختلفی به وجود می آید نتیجه حضور کمرنگ خدا در زندگی هایمان است.

وقتی تاریخ را بررسی می کنیم می بینیم عاشورا نتیجه بی ادبی خواص نسبت به ولی خدا بود وگرنه شاید سال 61 هجری به گونه ای دیگر رقم می خورد.

یاحسین(ع) مددی کن تا از بی ادبی و بد اخلاقی هایمان رها شویم ان شالله…

سخنان استاد سرکار خانم کربلایی

7 محرم 1438