مدرسه علمیه فاطمه الزهراء(س) تهران

بار خدایا! ماه رمضان در میان ما بس ستوده زیست و ما را مصاحب

و یاری نیکو بودو گرانبهاترین سودهای مردم جهان را به

ما ارزانی داشت؛

امّا چون زمانش به سررسید و عدد روزهایش به آخر، آهنگ رحیل کرد.

بارخدایا! اینک ما با رمضان وداع می کنیم، همچون وداع با عزیزی که فراقش بر

ما گران است و رفتنش ما را غمگین و گرفتار وحشت و تنهایی کند؛

عزیزی که او را بر ما پیمانی است

که باید نگه داریم و حرمتی که باید رعایت کنیم و حقی که باید ادا نماییم؛

بار خدایا! ما آشنای این ماهیم، ماهی که ما را بدان شرف و منزلت دادی

و بربرکت نعمت و احسان خویش، روزه داشتنش را توفیق دادی؛ در حالی

که مردمان شقی قدرش را نشناختند و با شور بختی خویش از فضیلتش

محروم ماندند.

ای خداوند! تو بودی که ما را برگزیدی و به شناخت این ماه توفیق عنایت

کردی وبه سنت آن راه نمودی؛ تو بودی که ما را توفیق روزه داشتن و

نماز گزاردن ارزانی داشتی، هرچند ما قصور ورزیدیم و

اندکی از بسیار به جای آوردیم.

بارخدایا! حمد تو راست در حالی که به بدکرداری خویش اقرار می کنیم و

به تبهکاری خویش معترفیم! … عذر تقصیر ما را در ادای حق خود بپذیر و …