مدرسه علمیه فاطمه الزهراء(س) تهران

خداوند از هر راهی که بخواهد می تواند انسان را هدایت کند. همیشه چنین نیست که او از طریق مسجد ، مدرسه یا از طریق دوستی خوب و همسایه ای شایسته کند.گاه با ایجاد شوق درونی برای علم و گاهی در لحظه ای با دیدن صحنه ای در طبیعت یا به الهامی ، زندگی او را متحول می سازد و او را به سوی خود می برد.

آیت اله جوادی آملی

می گفت با گریه از تمام شهر

تنها شده علی با خویش در کوچه ها

می گرید از تمام جفایی که دید به چشم

بردخت آل نبی کرد روزگار

او چشم هایش باز بود ولی

جای دیوار ، فاطمه دید بین کوچه ها

چادر گرفت و لنگ لنگان جلو کشید

جان دوباره به دست ها داد و باز کشید

از دست اهرمن دست حیدرش را می کشید

 او می کشید و غلاف هم ضربه می کشید

دستش رها شد از همه ی عشقش به زور

اشکی ز حسرت رفتن بر صورتش چکید

دنیا خراب شد لحظه ای از غم مادرم

لیکن جفا، همه ی این نگاه را چشید

بانو که بر زمین جا مانده بود

آرام خویش را به در مسجد می کشید

در شامگاه حسرت خویش گم گشته ام ولی

در آروزی دیدن یار سر می شوم همی

این را میان کوچه ها یاد می کرد

هردم ز غم تکیه بر دیوار می کرد

زهرای من تو عشق این دنیا نبودی

تو بانوی این عالم نبودی

تو گوهری بودی از آن همه عمر

تو شاه بانوی دو عالم هستی

زهرای من گشته قرینم همه درد

می سوزم از دوری ، غریبی همه شهر

این جا دلی تنگ است از رفتن تو

خانه ام سرد است بی گرمای نفس تو

ای کاش این فراق ما پایان پذیرد

زهرا ،علی بر دیدار تو جان بگیرد

زهرا سادات میر غفاری

بزرگترین وظیفه منتظران امام زمان این است که از لحاظ معنوی و اخلاقی و عملی و پیوند های دینی و اعتقادی و عاطفی با مومنین و همچنین برای پنجه در افکندن با زورگویان ،خود را آماده کنند.

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی 81/7/3

“ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه الا تخافوا و لا تحزنوا و ابشروا بالجنه التی کنتم توعدون ” همانا کسانی که گفتند خدای ما الله است ، سپس پایداری کردند، فرشتگان بر آنان فرود می آیند که نترسید و ناراحت نباشید و بشارت بادتان به بهشتی که وعده داده شده بودید.

آیت الله مجتبی تهرانی رحمه الله علیه می فرمایند: این پایداری بر امور سه گانه ای متوقف است که قبل از آن ضرورت دارد، ابتدا تشخیص حق است که در آن هدف مشخص می شود ، دوم تشخیص راه رسیدن به حق است ، سوم حرکت به سوی حق است و بعد از این ها مساله پایداری در حرکت مطرح است.

ایشان در ادامه می فرمایند: تعلقات نفسانی ، مانع پایداری است ، نه می گذارد حق را تشخیص دهی ، نه راه رسیدن به حق را ، نه حرکت در راه  حق را و نه می گذارد پایداری در این راه کنی .

امام علی علیه السلام بسیار زیبا  می فرمایند:بر شما باد به پایداری، پایداری ، سپس به صبر، صبر، ورع و پرهیز گاری ، همانا برای شما پایانی است ، پس خویش را به مقصد برسانید.

در واقع حضرت می فرماینداگر بخواهی به حرکتت ادامه دهی، بدان پایداری متوقف بر صبر است ، صبر باید باشد تا بتوانی استقامت کنی ، باید این حالت در تو باشد و گرنه وسط کار ، می مانی و میبری ، این که می گویند فلانی برید برای این که صبر نداشت ، برای این که نتوانست نفس و دلش را از آن چه دوست دارد ، ببرد .

شب های بلند بی عبادت چه کنم؟

طبعم به گناه کرده عادت چه کنم؟

گویند کریمی ست که گناه می بخشد

گیرم که ببخشد از خجالت چه کنم؟