یادم ز وفای اشجع ناس آید
وز چشم ترم سوده ی الماس آید
آید به جهان گر حسین دگری
هیهات برادری چو عباس آید
امام حسین روز عاشورا مکرر فرمود: انا لله و انا اله راجعون ؛ همه از خدائیم ( مبدا خدا) و به سوی خدا بر می گردیم ( معاد) . این عرفان ابا عبدلله است، بالای سر هر شهیدی که رفت ، یا خبر شهادتش را شنید، این آیه را تلاوت فرمود : ” مِنَ المُو مِنینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدوا الله عَلَیهِ فَمِنهُم مَن قَضَی نَحبَهُ وَ مِنهُم مَن یَنتَظِر” ( احزاب 23) دقت کنید عاشورا با چه درست شده است ، و با چه مطرح شده است، وقتی به دشمن حمله می کرد ، در جایی می ایستاد و می فرمود:” لا حول و لا قوه الا بالله ” . وقتی امام سجاد را در آغوش گرفت، فرمود: ” اللهم بحق طه و یاسین” اصلاً کربلا دعا و قرآن و ذکر و مناجات است ؛ وقتی جوانش به میدان می رود پشت سرش نگاه می کند و قرآن می خواند: ” اِنَّ الله اصطَفی آدَمَ وَ نُوحاً “.( آل عمران 33)
امام صادق علیه السلام فرمودند: کسی که سوره ی فصلت را بخواند ،این سوره در روز قیامت مایه خوشحالی او بوده و برای او نوری خواهد بود که تا جایی که چشمانش می بیند، نور افشانی می کند. در این دنیا هم زندگی خوبی داشته و مورد غبطه دیگران واقع می شود.
صاحب خانه اش می گفت: طیبه که به خانه ما آمد بی حجاب بودیم. این قدر پند و اندرز کرد و قرآن و دعا گفت که ما دیگر یک تار مویمان را نگذاشتیم پیدا شود.
ساواک که اومد بردش و دستبند زده بودن دستش ؛گفت: ” مرا بکشید ولی چادرم را بر ندارید.”
شهید طیبه واعظی
تازه آزاد شده بود ، خانه مان از جمعیت خالی نمی شد. دسته دسته میومدن دیدنش ، یک خروار ظرف هم که برای پذیرایی بود جمع شده بود تو آشپزخانه . صبح زود که بلند شدم دیدم یک دونه ظرف هم نمونده . نصفه شب بلند شده بود تنهایی بدون اینکه کسی بیدار بشه همه رو شسته بود…
شهید میثمی