مدرسه علمیه فاطمه الزهراء(س) تهران

امام حسین روز عاشورا مکرر فرمود: انا لله و انا اله راجعون ؛ همه از خدائیم ( مبدا خدا) و به سوی خدا بر می گردیم ( معاد) . این عرفان ابا عبدلله است، بالای سر هر شهیدی که رفت ، یا خبر شهادتش را شنید، این آیه را تلاوت فرمود : ” مِنَ المُو مِنینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدوا الله عَلَیهِ فَمِنهُم مَن قَضَی نَحبَهُ وَ مِنهُم مَن یَنتَظِر” ( احزاب 23) دقت کنید عاشورا با چه درست شده است ، و با چه مطرح شده است، وقتی به دشمن حمله می کرد ، در جایی می ایستاد و می فرمود:” لا حول و لا قوه الا بالله ” . وقتی امام سجاد را در آغوش گرفت، فرمود: ” اللهم بحق طه و یاسین” اصلاً کربلا دعا و قرآن و ذکر و مناجات است ؛ وقتی جوانش به میدان می رود پشت سرش نگاه می کند و قرآن می خواند: ” اِنَّ الله اصطَفی آدَمَ وَ نُوحاً “.( آل عمران 33)