مدرسه علمیه فاطمه الزهراء(س) تهران

رسول خدا صلی الله علیه و اله لباس خود را خودش وصله می زد ، و کفش خود را خود می دوخت ، و گوسفند خود را می دوشید ، و با بردگان می نشست و بر مرکب سوار می شد و دیگری را هم پشت سر خود بر آن سوار می کرد، و حیا مانعش نمی شد از این که مایحتاج خود را از بازار تهیه کرده و به سوی اهل خانه اش ببرد، به توانگران و فقرا دست می داد و دست خود را نمی کشید تا طرف دست خود را بکشد ، به هر کس می رسید چه توانگر و چه درویش و چه کوچک و چه بزرگ سلام می داد، و اگر چیزی تعارفش می کردند آن را تحقیر نمی کرد اگر چه یک خرمای پوسیده بود ، رسول خدا صلی الله علیه و آله بسیار خفیف المونه و کریم الطبع و خوش معاشرت و خوش رو بود، و بدون این که ، بخندد همیشه تبسمی بر لب داشت و بدون این که از خود ذلتی نشان دهد همواره متواضع بود، و بدون این که اسراف بورزد سخی بود، بسیار دل نازک و نسبت به همه مسلمانان مهربان بود ، هرگز به نوعی که سیر شود غذا نخورد ، و هرگز دست طمع به سوی چیزی دراز نکرد.

اارشاد دیلمی ج 1 ص 115