مدرسه علمیه فاطمه الزهراء(س) تهران

شهید محمدرضا شفیعی

بعد از 16 سال جنازه اش رو آوردند. خودم توی گلزار شهدای قم دفنش کردم. عملیات کربلای 4 با بدن مجروح اسیر شد. برده بودنش بیمارستان بغداد. همون جا شهید شده بود، با لب تشنه.

بعد این همه سال هنوز سالم بود! سر! صورت و محاسن از همه جا تازه تر. یاد شبای جبهه و گردان تخریب افتادم. بلند می شد لامپ سنگر رو شل می کرد همه جا که تاریک می شد شروع می کرد به خوندن: «حسینم وا حسینا…». می شد بانی روضه امام حسین علیه السلام، آخر مجلس هم که همه اشکاشون رو با چفیه پاک می کردن محمدرضا اشکاش رو می مالید به صورتش… دلیل تازگی صورت و محاسنش بعد از 16 سال همین بود اثر اشک امام حسین (علیه السلام).

(خط عاشقی- راوی: حاج حسین کاجی)