ولادت امام حسین علیه السلام مبارک باد...
مژده ای دل که دگر سوم شعبان آمد
پیک شادی ز بر حضرت جانان آمد
مژده ای دل که برای دل غمدیده ما
هدهد خوش خبر از نزد سلیمان آمد
ولادت امام حسین (ع) بر شما مبارک
مژده ای دل که دگر سوم شعبان آمد
پیک شادی ز بر حضرت جانان آمد
مژده ای دل که برای دل غمدیده ما
هدهد خوش خبر از نزد سلیمان آمد
ولادت امام حسین (ع) بر شما مبارک
مقام معظم رهبری: یک آدمی که فقط مسأله میگوید، کاری به حکومت و مبارزهی سیاسی ندارد که زیر چنین فشارهایی قرار نمیگیرد . … ما خیال میکنیم موسیبنجعفر علیه السلام، یک آقای مظلوم بی سر و صدای سر به زیری در مدینه بود و رفتند او را زندانی کردند و بعد مسموم کردند، از دنیا رفت، همین و بس، قضیه این نبود. قضیه یک مبارزهی طولانی تشکیلاتی، یک مبارزهای با داشتن افراد زیاد در تمام آفاق اسلامی بود.
حضرت آیت الله بید آبادی:
بدان! ای برادر عزیز، که راه به سوی قرب حق تعالی ، منحصر است به دو چیز: تخلیه و تحلیه .
تخلیه یعنی خالی کردن نفس ناطقه از آنچه او را مانع و حایل شود و باز دارد از توجه به خدا.
تحلیه ، مزین و محلی نمودن به آن چه سبب توجه و تقرب به حضرت حق می شود.
مجله حوزه ، شماره 35
چشم بصیرت را بگشا ،
به اطراف نظر کن،
به جهان بیندیش،
چه می بینی؟…
تو بزرگتر از آنی که فکر کنی،
کل زمین و آسمان و کرات و کهکشان ها برای توست،
پس به قیامت نظر کن.
بخشی از وصیت نامه شهید جعفر جعفری
رسول خدا صلی الله علیه و اله لباس خود را خودش وصله می زد ، و کفش خود را خود می دوخت ، و گوسفند خود را می دوشید ، و با بردگان می نشست و بر مرکب سوار می شد و دیگری را هم پشت سر خود بر آن سوار می کرد، و حیا مانعش نمی شد از این که مایحتاج خود را از بازار تهیه کرده و به سوی اهل خانه اش ببرد، به توانگران و فقرا دست می داد و دست خود را نمی کشید تا طرف دست خود را بکشد ، به هر کس می رسید چه توانگر و چه درویش و چه کوچک و چه بزرگ سلام می داد، و اگر چیزی تعارفش می کردند آن را تحقیر نمی کرد اگر چه یک خرمای پوسیده بود ، رسول خدا صلی الله علیه و آله بسیار خفیف المونه و کریم الطبع و خوش معاشرت و خوش رو بود، و بدون این که ، بخندد همیشه تبسمی بر لب داشت و بدون این که از خود ذلتی نشان دهد همواره متواضع بود، و بدون این که اسراف بورزد سخی بود، بسیار دل نازک و نسبت به همه مسلمانان مهربان بود ، هرگز به نوعی که سیر شود غذا نخورد ، و هرگز دست طمع به سوی چیزی دراز نکرد.
اارشاد دیلمی ج 1 ص 115