انسان به خاطر این که بزرگ شده و یا از نظر علمی و اجتماعی، به مقامی رسیده نباید از احترام گذاشتن به پدر و معلم کوتاهی کند. از منظر امیرالمؤمنین (علیه السلام) از مواردی که نباید از آن حیا کرد، برخاستن پیش پای پدر و معلم است.
بحارالانوار، ج97،ص129
به سال اول دبیرستان که رسید، مادرم یک کلید از روی کلید خونه ساخت و داد دستش که وقتی از مدرسه می گشت و یه وقت خونه نبودیم، پشت در نمونه.
کلید می انداخت به در، باز می کرد و بعدش هم زنگ می زد و بلند می گفت: یاالله یاالله
بعدش می اومد توی حیاط. اگر ما توی حیاط نبودیم یا چیزی نمی گفتیم، دم در ساختمان که می رسید، باکلید می زد توی شیشه و دوباره می گفت: یاالله. بعد وارد می شد.
می گفت: «می خوام خیالم راحت بشه نامحرم خونه نیست».
سفر بیست و پنجم، ص24
هم خوب درس می خواند و هم کار می کرد.
خیلی از همسن و سالهایش، بدون توجه به اوضاع مالی خانواده شان، خرج می کردند، درس هم نمی خواندند.طوری بود که بچه های سال دوم- سوم راهنمایی هم می آمدند مشکلات ریاضیشان را پیش محمود حل می کردند.از هر فرصتی هم برای کمک به اوضاع مالی خانواده، استفاده می کرد.روزی قرار بود دیوار سنگی برای دبیرستان امیرکبیر بگذارند، رفته بود خودش را برای آوردن سنگ معرفی کرده بود تا به این وسیله، پولی به دست بیاورد و کمک خرج ما باشد.
گردان نیلوفر،ص17
آیا به این بنده ام نمی نگرید که گویی فکر می کند برآوردن حوائج و نیازهایش، به دست کسی جز من است.
آیا او نمی داند که برآوردن حاجت هایشان، به دست من است؟
اصول کافی، ج3، ص269، ح10
بر چهره پر زنور مهدی صلوات
بر جان و دل صبور مهدی صلوات
تا امر فرج شود مهیا بفرست
بهر فرج و ظهور مهدی صلوات
