مدرسه علمیه فاطمه الزهراء(س) تهران

خداوند از هر راهی که بخواهد می تواند انسان را هدایت کند. همیشه چنین نیست که او از طریق مسجد ، مدرسه یا از طریق دوستی خوب و همسایه ای شایسته کند.گاه با ایجاد شوق درونی برای علم و گاهی در لحظه ای با دیدن صحنه ای در طبیعت یا به الهامی ، زندگی او را متحول می سازد و او را به سوی خود می برد.

آیت اله جوادی آملی

امام حسین علیه السلام پیام خود را نه روی سنگی نوشت و نه حجاری کرد ، آنچه او گفت در هوای لرزان و در گوش افراد طنین انداخت اما در دل ها ثبت شد بطوری که از دل ها گرفتنی نیست .و خودش کاملا به این حقیقت آگاه بود ،آینده را درست می دید که بعد از این ،حسین کشتنی نیست و هرگز کشته نخواهد شد .

ابا عبد الله در روز عاشورا در آن ساعات آخر استغاثه می کرد یعنی استنصار می کرد ، باز هم یاری می خواست ، یعنی یاور هایی که بیایند کشته شوند نه یاور هایی که نجاتش بدهند .این است که حضرت هَل مِن ناصِرٍیَنصُرنی می فرمود .  

برگرفته از کتاب حماسه ی حسینی استاد شهید مرتضی مطهری  ج 1 ص 276