مدرسه علمیه فاطمه الزهراء(س) تهران

آیت الله مهدی نراقی:

نماز معجونی آسمانی و ترکیبی الهی است که از اجزای بسیار مرکب است. این اجزا ، در فضیلت و اهتمام به آن ها متفاوت اند: بعضی از آن ها به منزله روح است و بعضی به مثابه اعضای رئیسه و بعضی در حکم دیگر اعضا برای مثال ، انسان چون حقیقتی است مرکب از اجزای معین ، موجودی کامل نمی باشد؛ مگر به معنای باطنی که همان روح است و روح آن حضور قلب است.

شهادت را که پلی است به سوی لقا الله و تزریق خون است به پیکر بی رمق جامعه ، با آگاهی کامل بر زندگی ننگین مادی به دلایل زیر برگزیدم:

1- شهادت راهی است که انبیای الهی و ائمه اطهار علیهم السلام و صدیقین انتخاب کرده اند.

2- به فرموده رهبر کبیر انقلاب امام خمینی رحمه الله علیه (هر وقت دیدید کیان اسلام در خطر است ، جان و مال خود را ایثار کنید.)

3-اگر مرگ را انتخاب نکنیم سر انجام مرگ ما را در می یابد.

4-طبق آیه شریفه ( و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیلا الله امواتا بل احیا عند ربهم یرزقون) و سایر آیات مربوطه.

5-شهادت عملی است که مورد رضای خدای بزرگ و مقربان درگاهش و پاک کننده گناهان، اوج افتخار یک مومن با ایمان است.

6-مرگ سرخ بهتر از مرگ سیاه است.

7-شهادت نزیک ترین و بهترین راه برای رسیدن به سعادت و تکامل و لقا الله است.

دلیل انتخاب شهادت توسط شهید ابو القاسم ناصری

در مورد مرحوم صاحب جواهر الکلام نقل کرده اند : فرزندی داشت که عصای دست او بود و در جوانی به مرگ ناگهانی از دنیا رفت. غسل و کفن او تا عصر روز وفات به طول انجامید و دفن او برای فردای آن روز ماند. مرحوم صاحب جواهر جنازه فرزند را کنار اتاق نهاد و به تقریر کتاب شریف خود مشغول شد ؛ یعنی مصیبت فقدان فرزند جوانش مانع مطالعه و تحقیق او نشد. بعد هم ثواب نوشتار خود را به روح فرزندش هدیه کرد. علمای عظیم القدر گذشته به اینصورت زحمت کشیده اند و کتبی همچون جواهر الکلام را که سالهاست در عالی ترین سطوح حوزه های علمیه تدریس می شود ، به نسل کنونی هدیه کرده اند. این جان فشانی ها ، وظیفه نسل حاضر را سنگین تر می کند.

سیر و سلوک آیت الله مظاهری ص 108

در یک درس مسئله را با مثالی بهتر تشریح کرده بودند:«یک وقت گفتم: پروردگارا این مراقبه چگونه است؟ همان طوری که استراحت کرده بودم، چرتم برد، یک دفعه دیدم، باران مثل سیل از آسمان جاری است. بعد یکی در کنار من ایستاد. من[که ابتدا] توجهم به باران بود، تا این طرفم را نگاه کردم، باران قطع شد. گفت: بالاخره فهمیدی مقام مراقبه چه شد؟ مقام مراقبه این است که خودت را در حضور و محضر حق تعالی بدانی و ببینی! همین طور که تو به باران توجه داشتی در حال مراقبه بودی. یک آن که غفلت کردی فیض قطع می شود.»

بعد هم در ادامۀ کلام تصفیه و تزکیۀ نفس را به طور جدی به مراقبه مربوط می‌دانند و می‌فرمایند: «پس بناءً علی هذا تزکیة نفس و تصفیۀ قلب و عروج به مراتب عالیه، جز با مراقبۀ کامل وزحمت زیاد [ممکن] نمی شود: «لایُمکِن الوُصولُ إلاّ بالمواظَبَةِ التّامّةِ عَلیها و الإجتِهادِ الشَّدید فِیها.»

باز هم تکرار می کنند: بدون تصفیه و تزکیه هیچ مرتبت عالی در انتظار نیست، و اگر آدمی تصفیه و تزکیه نکرد به جائی نمی‌رسد: «اگر کسی بخواهد به مراتب عالیه برسد باید از راه تصفیۀ  قلب و تزکیه نفس راه را طی بکند که آن هم زحمت زیاد لازم دارد.»