مدرسه علمیه فاطمه الزهراء(س) تهران

توصیه روایی برای کسانی که شام نمیخورند!

ائمه اطهار و امامان توصیه های بسیار مفید و خوبی در مورد خوردن غذا و سلامت جسم و روح دارند که در کتاب هایی همچون مفاتیح الحکایات و الکافی و.. به چشم می خورند.

باوری که به اشتباه در میان افراد جوامع گوناگون گسترده است نخوردن شام به دلیل جلوگیری از افزایش وزن و رعایت ودنبال کردن رژیم لاغری است که پیشوایان دینی در این مورد احادیثی مطرح کرده اند که بسیار قابل توجه است .

در این مورد سخنی از امام صادق (ع) نقل شده است که ایشان می فرمایند: با نخوردن شام رگی در بدن می میرد که هرگز دیگر زنده نخواهد شد.

همچنین امام علی (ع) می فرمایند: حضرت محمد (ص) در ابتدای تاریکی شب شام می خورد و این امر بسیار برای سلامت تن مهم است چرا که اگر خوردن شام به دیر وقت موکول شود بدن را به تباهی می کشد.

حضرت محمد (ص) می فرمایند: نخوردن شام انسان را پیر می کند.

از تمام سخنان ائمه توصیه ای کارساز به دست می آید که آنها توصیه کرده اند که حتما شام بخورید حتی سه لقمه نان و نمک که تاکیید آنان را نشان می دهد.

از او نزدیک تر چیزی نمی تواند باشد . . .

ستایش خداوندی را سزاست که از اسرار نهان ها آگاه است ،

و نشانه های آشکاری در سراسر هستی بر وجود او شهادت می دهند ؛

هرگز برابر چشم بینندگان ظاهر نمی گردد ؛
نه چشم کسی که او را ندیده می تواند انکارش کند ،
و نه قلبی که او را شناخت میتواند مشاهده اش نماید ..

در والایی و برتری از همه پیشی گرفته ؛
پس، از او برتر چیزی نیست ،
و آنچنان به مخلوقات نزدیک است که از او نزدیکتر چیزی نمی تواند باشد …

مرتبه ی بلند او را از پدیده هایش دور نساخته ،
و نزدیکی او با پدیده ها، او را مساوی چیزی قرار نداده است ..

عقل ها را بر حقیقت ذات خود آگاه نساخته ،
اما از معرفت و شناسایی خود باز نداشته است ..

پس اوست که همه ی نشانه های هستی بر وجود او گواهی می دهند ،
و دل های منکران را بر اقرار به وجودش واداشته است ،

خدایی که برتر از گفتار تشبیه کنندگان و پندار منکران است …

“خطبه ی 49 نهج البلاغه”

شهید برونسی می گفت: وقتی که سرم را روی خاک های نرم کوشک گذاشتم، توسل کردم به مادرم زهرا سلام الله علیها بعد از راز و نیاز، اشک هایم تند تند سرازیر شد، به قدری که خاک نرم آنجا گل شد.

یک باره صدای ملکوتی خانمی را شنیدم که فرمود:« فرمانده، این جور وقت ها که به ما متوسل می شوید، ما هم از شما دستگیری می کنیم.»

(خاک های نرم کوشک، ص 114و115)

ابن عباس از پیامبر گرامی نقل می کند:
وقتی امام حسین علیه السلام به‌دنیا آمد، خداوند در عالم ملکوت به فرشته خازن و عهده دار آتش جهنم ، وحی کرد که به خاطر مولودی که به پیامبرش عطا کرده است، آتش جهنم را بر اهلش خاموش کند و به رضوان، نگهبان بهشت وحی کرد که بهشت را بیاراید و آن را خوشبو گرداند و به حورالعین وحی فرمود که خود را بیارایند و به دیدار یکدیگر بروند و به ملائکه وحی فرمود که در صفوفی بایستند و به تسبیح و تحمید و تمجید و تکبیر بپردازند.

منابع: بحار الانوار، ج 43، ص 248، حدیث 24- اکمال الدین.

مردی به محضر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم آمد و گفت: ای رسول خدا هیچ کار زشتی نیست مگر اینکه انجام داده ام، آیا توبه من قبول می شود؟!

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به او فرمودند: آیا پدر و مادرت زنده هستند؟ او گفت: پدرم زنده است.

حضرت فرمودند: برو به پدرت نیکی کن، که همین نیکی به پدر موجب پذیرفتن توبه تو خواهد شد. وقتی او رفت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آهسته به گونه ای که او نفهمد و ناراحت نشود، به حاضران گفتند: ای کاش! مادر او زنده بود و به مادرش نیکی می کرد، زیرا با نیکی کردن به مادر، قبولی توبه اش نزدیک تر می بود.

(بحارالانوار، ج74، ص82)