مدرسه علمیه فاطمه الزهراء(س) تهران

خداوند سه چیز را به سه چیز دیگر مربوط کرده و به طور جداگانه نمی پذیرد.

نماز را با زکات،که هر کس نماز بخواند و زکات ندهد نمازش پذیرفته نیست. شکر خود و والدین، از این رو هر کس از والدین خود قدردانی نکند از خدا قدردانی نکرده است. و نیز در قرآن سفارش به تقوا و سفارش به ارحام در کنار هم آمده است. بنابراین اگر کسی به خویشاوندانش رسیدگی و احسان ننماید، با تقوا محسوب نمی شود.

به نقل از کتاب پنجره فولاد نوشته امیر صادقی گیوی

در حیرتم از خلقت آب …
اگر با درخت همنشین شود آن را شکوفا می کند
اگر با آتش تماس بگیرد آن را خاموش می کند
اگر با ناپاکی ها برخورد کند آن را تمیز می کند
اگر با آرد هم آغوش شود آن را آماده طبخ می کند
اگر با خورشید متفق شود رنگین کمان ایجاد می شود
ولی اگر تنها بماند رفته رفته گند آب می گردد
دل ما نیز بسان آب است وقتی با دیگران است زنده و تاثیر پذیر است و
در تنهایی مرده وگرفته است…
پس بیاییم با،باهم بودن دلهایمان را زنده و سرحال نگهداریم.

امام علی علیه السلام به فرزندش امام حسن علیه السلام فرمود:

پسر عزیزم! می خواهی چهار خصلت به تو بیاموزم، تا از پزشک بی نیاز شوی؟ 

پس فرمود: بله یا امیرالمؤمنین

فرمود: هیچ گاه بر سر سفره غذا منشین مگر گرسنه باشی و هنوز سیر نشده ای، از غذا خوردن دست بکش و غذا را خوب بجو و پیش از خواب خود را به دستشویی برسان.

اگر این امور را به کار ببندی، از پزشک بی نیاز می شوی.

الخصال/ص229/ح67

مقام و مرتبت هرکس به قدر همت اوست و صدق او به قدرجوانمردى

اوست و شجاعتش به قدر بی اعتنایی او به دنیا و عفت او به قدر

غیرت‏ اوست.

(نهج البلاغه،سخن قصار ۴۷)

شبی از شبها، شاگردی در حال عبادت و تضرع وگریه و زاری بود.
در همین حال مدتی گذشت، تا آنکه استاد خود را، بالای سرش دید، که با تعجب و حیرت؛ او را، نظاره

می کند !
استاد پرسید : برای چه این همه ابراز ناراحتی و گریه و زاری می کنی؟
شاگرد گفت : برای طلب بخشش و گذشت خداوند از گناهانم، و برخورداری از لطف خداوند!
استاد گفت : سوالی می پرسم ، پاسخ ده؟
شاگرد گفت : با کمال میل؛ استاد.
استاد گفت : اگر مرغی را، پروش دهی ، هدف تو از پرورشِ آن چیست؟
شاگرد گفت: خوب معلوم است استاد؛ برای آنکه از گوشت و تخم مرغ آن بهره مند شوم .
استاد گفت: اگر آن مرغ، برایت گریه و زاری کند، آیا از تصمیم خود، منصرف خواهی شد؟
شاگردگفت: خوب راستش نه…!نمی توانم هدف دیگری از پرورش آن مرغ، برای خود، تصور کنم!
استاد گفت: حال اگر این مرغ ، برایت تخم طلا دهد چه؟ آیا باز هم او را، خواهی کشت، تا از آن بهره مند گردی؟!
شاگرد گفت : نه هرگز استاد، مطمئنا آن تخمها، برایم مهمتر و با ارزش تر ، خواهند بود!
استاد گفت :
پس تو نیز؛ برای خداوند، چنین باش!
همیشه تلاش کن، تا با ارزش تر از جسم ، گوشت ، پوست و استخوانت؛ گردی.
تلاش کن تا آنقدر برای انسانها، هستی و کائنات خداوند، مفید و با ارزش شوی
تا مقام و لیاقتِ توجه، لطف و رحمتِ او را، بدست آوری .
خداوند از تو گریه و زاری نمی خواهد!
او، از تو حرکت، رشد، تعالی، و با ارزش شدن را می خواهد ومی پذیرد
« نه ابرازِ ناراحتی و گریه و زاری را…..!!!»