مدرسه علمیه فاطمه الزهراء(س) تهران

امام سجاد علیه السلام فرمود: سه چیز موجب نجات انسان خواهد بود: باز داشت زبان از بدگوئی و غیبت مردم، خود را مشغول به کارهایی کردن که برای آخرت و دنیایش مفید باشد و همیشه بر خطاها و اشتباهات خود اشک بریزد و ناراحت باشد.

بحارالانوار ، ج75،ص140،ح3

اما م حسن عسگری علیه السلام فرمودند:

عَلاماتُ مومِن خَمسُ:صَلاهُ اِحدَی وَ خَمسینَ، وَ زِیارَهُ اَربَعینَ، والتَختُمَ فی الیَمینِ وَ تَعفیرُ الجَبینِ ، والجُهرُ بِبِسمِ الله الرَحمنِ الرَحیمِ

نشانه های مومن پنج چیز است: پنجاه و یک رکعت نماز ، زیارت اربعین ، انگشتر در دست راست کردن ، پیشانی بر خاک گذاشتن و بسم الله الرحمن الرحمن را بلند گفتن.

وسائل الشیعه ج 10 ص 373

قطعاً اسلام زنده به عاشورا و به حسین بن علی علیه السلام است. همان طور که فرمود: ” و انامن حسین ” بنا بر این معنا ، یعنی دین من ، ادامه ی راه من، به وسیله ی حسین علیه السلام است. اگر حادثه ی عاشورا نبود، اگر این فداکاری عظیم در تاریخ اسلام پیش نمی آمد، این تجربه ، این درس عملی، به امت اسلامی داده نمی شد، یقیناً اسلام دچار انحرافی می شد از قبیل آنچه در ادیان قبل از اسلام دچار آن شدند و چیزی از حقیقت اسلام ، از نورانیت اسلام باقی نمی ماند.عظمت عاشورا به این است . البته مصیبت در عاشورا سنگین است، خسارت بزرگ است، جان کسی مثل سیدالشهدا علیه السلام به همه ی آسمان و زمین می ارزد. جان ها ی پاک و طیب و طاهر آن اصحاب ، آن جوانان ، آن اهل بیت ، قابل مقایسه ی با جان هیچ کس نیست، این ها در این میدان به خاک و خوخ غلطیدند، فداکاری کردند، فدا شدند، حرم معزز پیغمبر و امیرالمومنین به اسارت افتادند، این حوادث خیلی سنگین است ، خیلی تلخ است ، خیلی سخت است، اما آنچه که بر تحمل این حوادث تلخ و سخت مترتب شد، آنچنان با عظمت و ماندگار است که تحمل این حوادث سخت را بر کسی مثل حسین بن علی علیه السلام و یاران او و خانواده ی او آسان می کند.

بیانات امام خامنه ای در دیدار جمعی از بسیجیان و فعالان طرح صالحین 1390/09/01

خیلی گشته بودیم، نه پلاکی، نه کارتی، چیزی همراهش نبود. لباس فرم سپاه به تنش بود، یه چیز تو جیبش نظرم را جلب کرد. دیدم یه نگین عقیق بزرگه که انگار جمله ای رویش حک شده. خاک و گل ها را پاک کردم… دیگه نیازی نبوددنبال پلاکش بگردیم. روی عقیق نوشته شده بود: ” به یاد شهدای گمنام “

وقتی میکروب به بدن حمله می کند، گلبول های سفید او را محاصره می کند، تا نگذارند وارد بافت های بدن شده و آسیب برساند. در محل این مقابله ،درد، سوزش و تورم بروز می کند. این درد و سوزش هشدار و دستوری است که بدن را از کاری که موجب موفقیت میکروب ها می شود باز می دارد و به مقابله با میکروب وادار می کند. اما گاهی میکروب یا ویروس بدون ایجاد هر گونه عوارضی با فریب دستگاه ایمنی بدن ، باعث غافلگیری و مرگ بدن می شود، مثل ویروس ایدز که در ابتدا هیچ علامتی ندارد و به مرور با عفونی کردن بدن در نهایت باعث مرگ می شود . مُنکر ،یک میکروب است اگر مهار نشود وارد بافت جامعه می شود و به جامعه آسیب می رساند.

وقتی بدن نیاز به آب پیدا می کند و کمبود آب ممکن است به بدن آسیب برساند، سلول های بدن نسبت به این نیاز واکنش نشان می دهند و شبکه اعصاب با هشدار هایی به صورت عطش ، به بدن دستور نوشیدن آب را می دهد . معروف، مثل آب است که برای ادامه حیات جامعه ضروری است.

اگر دستور و هشدار مقابله با میکروب بصورت درد و سوزش صادر نشود، بدن غافلگیر می شود و میکروب ها پیشروی می کنند و او را از پا در می آورند. اگر دستور هشدار نوشیدن آب بصورت عطش بروز نکند، بدن غافلگیر شده و بخاطر کمبود آب می میرد. جامعه هم یک موجود زنده است، اگر گلبول های مقابله با میکروب یا سلول های هشدار دهنده ی نیاز آب ، در جامعه وجود نداشته باشد جامعه به نابودی کشیده می شود.